Tuvalet Eğitimi? Vermiyorum!

“Yürüyor mu” sorusunun ardından “tuvalete alıştı mı?” sorusu gelir. Büyükler övünerek, nasıl erken yaşta tuvalet eğitimi verdiklerini anlatırlar. “Sen 1 yaşına girdin, çişini söyledin” diye devam ederken muhabbetler 2 yaşındaki kızının ortadan kaybolduğunu fark edersin ve evet koltuğun arkasına saklanmış konuşulan konunun gereğini yapıyordur.

1 ve 2 numara da ebeveynliğin tavan yapmış, listeler, kurallar herşey yolundayken 3. de bir rahatlama moduna, standby’a geçersin. Ve evet 3. çocuk 29 aylık olur hala bezlidir.

Bu rahatlıkla “Tuvalet eğitimini ne zaman vereceksin?” sorusuna da cevabım: Vermiyorum, Vermeyeceğim olur.

Evet bütüün o kuralları ezbere biliyorum, Google’a “tuvalet eğitimi” yazın heryerden uzman bilgisi çıkar. Çocuğun hazır olma belirtileri kısaca:

Gündüz uykusundan temiz kalkıyorsa,

pantolonunu kendi çekebiliyorsa,

merdivenleri desteksiz çıkıyorsa,

altını ıslatınca rahatsız oluyorsa gibi bıdı bıdılar…

Bunların hepsi tamam, ama bi sor bakalım ben hazır mıyım? Her yerden çiş temizlemeye, ilk çocuktaki gibi liste yapıp, defter, not tutmaya, tuvalet başı beklemeye, Kütüphaneden konuyla ilgili kitap alıp okumaya ve bu süreci sabırla atlatmaya ben hazır mıyım?

Hayıır.

O zaman cevabım basit: Öğretmiyorum. Yok mu böyle bir seçeneğim ya, öğrenemez mi sonra? Nasıl yemeyi, uyumayı biliyorsa tuvaleti kullanmayı da öğrenir herhalde.

Zaten 2 numaraya da ben öğretmemiştim. Aaa nasııl? dediniz dimi:)) Dırırııımm türk babalığında bir ilk Mübin* alıştırdı. (tabi o dönem 3.’nün hamileliği ve hormonlar). İlk çocuğu tam iki yaşında alıştırdığıma şahit olan ve ikinci çocuktaki umursamazlığımı gören baba kişisi paçaları sıvadı. Akif iki yaşını iki ay geçmişti ki, bu eğitimi babası başlattı. İş yine anaya kaldı ama olsun başlamak mühim 😉

Nasıl oldu?

Mübin her gün Akif’i akşam yemeğinden sonra tuvalete götürdü ve o da hiç tereddütsüz oturdu ve yaptı. Ama bunlar nasıl eğleniyorlar, şarkılar gülüşmeler, aaa bak bittiler vs. İçerde stresten ölen ben, bu duruma hem sevinip hem şaşırıyorum. Ve bu hal yaklaşık bir ay, her akşam aynı eğlenceyle sürdü. Akif de o kadar prensipli çocuk ki günde bir kere kaka yapıyor o da akşam. Bazen iki kere ve sabahları. Bu arada yukarıda saydığım tüm hazır olma belirtilerinin hepsi mevcut. Tabii önünde ona örnek olan ablanın katkısı büyük.

Evet böyle kolay, böyle rahat ve ortalıktan kaka toplamadan tabi ki arada çiş kaçırmalar olarak bu süreç tamamlandı. Sonraları bezi kendisi istemedi ve öylece çıkardık. Bu da bizim yöntemimiz olarak tarihe geçti :)). 2 yaşında tuvalete alıştı diyebileceğim bir çocuğum daha oldu.

Şimdi sıra üçüncüde. Ne Mübinin el attığı var ne de ben hazırım. Oluruna bıraktım, dıştan rahat, içten “oyy nasıl yapsam ki” modundayım. Bir arkadaşım 3 yaşında öğretti çocuklarına, amaan öyle mi yapsam?

Geçen yaz Türkiye’ de alıştırırım rahat olur dedim, orda da gittiğimiz müze gibi evlerde, “ona dokunma, aa kırılır” diye sürekli uyardığın çocuğu bir de “aaa sakın çiş yapma” diye baskılamak olmazdı di mi? Büyükler oturup haber seyrederken, kapıya tırmanan, odada takla atan senin çocuklarına “ayy bu çocuklar niye oturmuyor” diyen teyzelerin bembeyaz çiçekli halılarına bir de işemek olmazdı di mi? O da hayal oldu, iş yine Viyana’ya kaldı.

Başka bir anne Ebeveyn koçu Meghan Leahy şunları yazmış, okuyunca daha bir rahatladım:

1. Bağırsakların çalışması için insanın rahat olması gerek. Neden koltuğun arkası çiş yapmak için en uygun mekan sizce? (Baskıyla çiş yaptırdığın çocuk rahat olmaz.)
2. Sürekli çiş sormak, tuvalete oturmasını söylemek rahatsızlık ve paranoyak yapar. Paranoya eşittir kabızlık.
3. Çizelgeler, tablolar çocuğun gelişimiyle uyumlu olmayabilir.
4. Yaklaşımınız şu olmalı: Bu çocuk eninde sonunda tuvaleti kullanmayı öğrenecek, bi  rahatlayın, markete gidin ve bezini alın. (Aslında beni rahatsız eden durumlardan biri de bu, bez kullanmak ve atmak, sırf bu nedenle erken öğretmek istiyorum aslında)
5. Çocuğunuza karşı rahat olun, ona gülümseyin. Siz ne kadar rahat olursanız o da rahatlar.
6. Bir sürü plan, çizelge çizerek, ödüller, ve çıkartmalarla bu işi zorlaştırmayı bırakın.

Meghan Leahy’in yazısı için buraya tıklayın

Aynen böyle düşünüyor işi oluruna bırakıyorum. Öğrenirse haber ederim 😉

Teşekkürler…