Bu düşünce “eğitmeme”, ebeveyn forumlarında sık sık tartışmalara, eleştirilere neden oldu. Çocukların sağlıklı ve mutlu birey olabilmeleri için sadece anlayış, sevgi ve onlara örnek olmak yeterli miydi? Bu konuda Eltern.de yazarlarından Nora Imlau Berlinli Blog yazarı, aynı zamanda çocuk hakları savunucusu Aida S. de Rodriguez ile bir röpotaj yaptı.
Nora Imlau: Çocuklarını eğitmeyen ebeveynler: bu insana saçma geliyor. Sonuçta günlük yaşamımızda çocuklarımızla yaptığımız bir çok şey eğitim zaten.
Aida S. de Rodriguez: Eğitimden kastım, günlük yaşam değil, bir insanı belirli bir kalıp içerisinde benim istediğim doğrultuda yönlendirmek. Zaten 1998 yılında da çocuk hakları hareketi “Krätzä”, Eğitimin ahlaki olmadığını savundu.
Nora Imlau: Neden?
Aida S. de Rodriguez: Çünkü eğitmeye çalışmak ayımcılıktır. Bir insanın başka bir insanı, sırf aralarında yaş farkı olduğu için, diğerinin nasıl davranması gerektiğini söylemesi, toplumumuza o kadar yerleşmiş ki, buradaki derin adaletsizliği fark etmiyoruz bile.
Nora Imlau: Fakat çocuklar küçük yetişkinler değiller ki: Daha fazla bakıma ve daha fazla yönetilmeye ihtiyaçları yok mu?
Aida S. de Rodriguez: Tabi ki onlarla ilgilenmemiz ve onları hayata hazırlamamız önemli. Fakat onları eğittiğimiz zaman, nesne haline getiriyoruz, bizim tarafımızdan şekillenebilen. Gücü kötüye kullanmamak ve birbiriyle eşit şartlarda olmak – işte bu “eğitmeme” nin çekirdeğini oluşturuyor.
Nora Imlau: 1968 den sonraki anti-otoriter eğitimden sonra bu şüpheli geliyor.
Aida S. de Rodriguez: Aynı anlama gelmiyor, anti-otoriter eğitim, yaygın olan görüşe göre, bir tür eğitim metodu. sadece güç ilişkileri tersine çeviren: Ebeveynlerin çocuk üzerinde etkili olması yerine, çocuklar ebeveynleri üzerinde etkilidirler, fakat eğitimsiz yaşamak tam tersine güç mücadelesinden tamamen kurtulmak demektir.
Nora Imlau: Aileler eğitmeyi bıraktıklarında, somut olarak ne gibi değişiklikler oluyor ailede?
Aida S. de Rodriguez: Ebeveynler çocuklarına ne yapmaları gerektiğini söylemeyi bırakıyorlar. Somut olarak, artık kurallar düşünülmüyor, fakat her yeni durumda şöyle sormak: Neye ihtiyacım var? Çocuğumun neye ihtiyacı var? Ve şimdi nasıl bir çözüm bulacağız? Artık güçle iş yapmanız bir tabu. Geçerli olan sadece yaratıcı fikirler bulabilmek.
Nora Imlau: Yorucu gibi görünüyor?
Aida S. de Rodriguez: İlk başta evet. Eğitimden eğitimsizliğe geçiş, ebeveynliğin baskın olduğu bir toplumda, büyük bir adım. Bazen de acı verici bir şey. Şimdiye kadar çocuklarımıza nasıl bir zorbalık uyguladığımızı değil aynı zamanda kendimizin de nasıl zorbalığa maruz kaldığımızı anlıyoruz. Fakat bir kere başarıldığında, gerisi daha kolay gelir.
Nora Imlau: Tabi ki herşeyi anlaşarak çözmek iyi bir fikir. Fakat çocuk sayınız fazlaysa, bunu kolayca gerçekleştiremeyeceğiniz durumlar fazlasıyla mevcut. Mesela: Kızımı anaokulundan almam gerek, fakat iki yaşındaki çocuğum evden çıkmak istemiyor. Bir anda onu yakaladım ve çıktık – güzellikle ama kararlı.
Aida S. de Rodriguez: Ve rızasız. Çünkü bunu bir yetişkine asla yapmayız: onu kolayca yakalamak. Bunu saygısızlık olarak görürüz. Bu bir çocuk için normal olabilir, çünkü o küçük? Tabi ki günlük stresli durumları biliyorum, ikizlerim küçükken, randevularımdan önce hep sıkıntı yaşıyordum, çünkü ikisi de Buggy’e oturmak istemiyorlardı. Ama aynı zamanda benim için netti: Zorbalık çözüm değildi ve onları kolayca yakalayıp oraya oturtmak zorbalıktı. Bizim çözümümüz Bollerwagen- “”el arabası” oldu. (Bildiğimiz el arabası değil de, buralarda yaygın kullanılan bir çocuk taşıma aracı, netten bakınız) Rahatça binip indikleri için, harika buldular.
Nora Imlau: Bu resimli kitaplar bebek arabaları için harika bir çözüm- ama her zaman işe yaramıyorlar. Başka bir örnek, diş fırçalamak: İnternette eğitmeme’yi uygulayan ebeveynlerin raporları var ve haftalardır istemedikleri için dişlerini fırçalamayan çocuklarından bahsediyorlar. Bu şimdi ihmal mi yoksa kendi kendine karar verme mi?
Aida S. de Rodriguez: Ebeveynler artık eğitmemeye karar vermişlerse, bazı durumlar aksar. Çocuğu diş fırçalamaya zorlamak gibi mesela. Bu bir zorbalıktır, ve zorbalık tartışılmaz- nendenleri ne olursa olsun. Tabi ki “eğitimsiz yaşamak” demek, herşeyi bırakıp, herşeyden vazgeçmek demek değildir. Bilakis çocuğumla iletişim halinde olmak ve düşünmek: Şimdi benim için önemli olan bu şeyi ona kolaylaştırmak için ne yapabilirim? Onun çekincesi ne, neden yapmıyor?
Nora Imlau: Ve herşeyi denediysem, buna rağmen hiçbir şey işe yaramıyorsa?
Aida S. de Rodriguez: O zaman bu konuyu bir süre kenara bırakmalıyız. Diş temizliği önemli ama, sonuçta dişlerin zarar görmesi, ruhun zarar görmesinden daha kolay tedavi edilir.
Nora Imlau: Ebeveynlerin yapması gerekenleri çocuğa yükleyerek, onlara çok büyük bir sorumluluk yüklemiş olmuyor musunuz?
Aida S. de Rodriguez: Hayır. Eğitimsizlik bir tür “Laisserfaire”, “saldım çayıra, mevlam kayıra hali değil” – sorumluluk her zaman bizde. Çocuğuma güveniyorum ve onu tabi ki olası tehlikelerden koruyorum- mesela trafikte.
Nora Imlau: Eğitmemekle birlikte gelen büyük özgürlük çocukları aşmaz mı? Net kurallar koymak güvenlik sağlar.
Aida S. de Rodriguez: Sanırım hepimiz böyle bir özlem içerisindeyiz. İnanmak bize güvenli gelir ve öngörülebilirlik günlük yaşantımızı kolaylaştırır. Tabi ki eğitmemeyi uygulayan ailelerde de kurallar ve yapılar için ortam var. Tek fark, taşı şekillendirir gibi değil, esnek olmaları. Kurallara uymuyorsa çocuklar, herşey tekrardan düzene girebilmesi için kendilerini değiştireceklerdir. (yolunda gitmeyeni kendileri deneyimleyecek) Her şeyden önce çocuklar, sağlam ilişkiyle istikrarlı ve güvenli yaşarlar.
Nora Imlau: Böyle bir durumda ebeveynlerin kendilerini kurban etmeleri ve kendilerini kaybetme tehlikesi var.
Aida S. de Rodriguez: Mükemmeliyetçi ebeveynler ve tabi ki normal ebeveynler için bu büyük bir problem. Özellikle anneler kendi sınırlarını belirlemekte zorlanırlar. Ve neden? Çünkü onlarda bunun için eğitildi. Eğitmemek ve böyle yaşamak herşeyden önce, kendi kendime izin vermek, bu eğitim kalıplarını bırakmak. Herşeyi yapmak zorunda değilim, kendi sorumluluklarımı taşıyabilirim. Buna karşılık çocuklarımın da.
devam edecek…
Röportajın orjinali için: Eltern.de adresinden “Erziehung ist Gewalt” başlığı ile de arayabilirsiniz.
Son Yorumlar